djeu 2 [o.n.] (vî mot d' cinsî)

1. bwès travayî, on mete long, k' on mete après les coines des boûs ki saetchèt des tchårs, des tcherowes. Il avént deus boûs po-z ateler å djeu (G. Lucy). Et tot douçmint, pa didrî, tot rotant so ses betchetes do pî po n' fé nou brut, i leya dischinde li djeu po ki l' tiestire si metaxhe bén et k' les crinnas ni fjhénxhe nén må å boû (A. Lenfant). F. joug.

2. hårkea (po poirter les saeyea).

Etimolodjeye: latén jugum (minme sinse).

Omofone :

• djeu 1 (djouwet)

• Dipus d' racsegnes so l' atelaedje des boûs
• Dipus d' racsegnes sol djeu po poirter les saeyeas