djino (dirî cossoune et a l' atake) / djno (dirî voyale, pr. gn'gno) [o.n.]

djonteure inte l' oxhea del coxhe (li femur) eyet les cis del djambe. Des gros djnos; des stocasses djinos. I s' leya toumer a djnos divant s' vîye cavale, sitårêye inte les grossès hoyes (M. Hicter). So ç' foto la, c' est l' prumî côp k' elle aveut metou ene cote, ki lyi rmontéve ene mwin ådzeu des djnos (L. Mahin). F. genou. >> Ployîz li djno ! ashiyoz vos ! >> fé mete (ene sakî) a djnos: a) li fé vni dmander pardon b) lyi fé piede tos ses cwårs. >> tchaire a djnos: s' adjnnoyî po dmander ene sacwè, po s' fé tot ptit divant on mwaisse, li Bon Diu F. se prosterner Etimolodjeye: latén genuculum (minme sinse).

| djinolire (dirî cossoune et a l' atake) / djnolire (dirî voyale, pr. gn'gnolire) [f.n.] serant bindaedje di toele elastike, ki refaxhe li djno, et k' les fotbalisses metèt voltî. Ene djinolire, li djnolire. F. genouillère.

Parintêye :

• s' adjnoyî.
• s' adjeni.

---

• Dipus d' racsegnes sol djonteure do djno.