djivêye

1. (v.m.) atelêye di bwès (pîces; bwès d' mene), et k' on tcheryive insi so l' aiwe, padecôp so des vudes toneas. On dischindeut les bwès so Mouze avou des grandès djivêyes (L. Pirsoul). Cwand i gn è vneut on galop d' aiwe, on betchfessive les bwès d' mene et les loyî avou des coides: c' esteut ça, la, ene djivêye. rl a: cliyonêye, bolêye, bossêye, pouri talon. F. train de bois flottant.

2. rindjeye, rîlêye (di coxhes). Li bokion a-st arivé divant ene djivêye di belès grossès coxhes, et taper l' malete djus (Depas). F. rangée.

3. longous tchamps ki s' toutchèt. Tote li Préreye, ci n' esteut k' ene djivêye di prés. rl a: coûteure. F. bande de terrain.

4. lisse (di mots, di djins). Ene djivêye di mots di Rdoû. I m' a-st avoyî ene plakete avou les cénk djivêyes do Diccionaire di Tot l' Walon. rl a: radjivêye.

Disfondowes: djîvêye, djîvéye, djîvée. djîvêye.

Coinrece Lidje, Nameur, Djivet.

| djivion [o.n.] (mot d' linwincieus) tchaeke mot k' egzistêye dins ene djivêye di mot. Les djivions, c' est des mots, cwè, po djåzer come tot l' monde; ça pout esse eto des cawetes et des betchetes (L. Hendschel). rl a: lecsinme; rl a: croejhion, oyon. F. lexème.

Etimolodjeye: bodje djive, caweye -ion (boket d' ene djivêye), 1995.