djive [o.n.]

1. (v.v.m.) longou tchamp. >> e Djive / li Djive: no di des plaeces el Walonreye, a Årveye (disfondowe: o Djîve), di Yåle (disfondowe: lu Djîve).

2. binde di terén a shuve cwand on trake, binde di cir po des areyoplanes, passaedje oblidjî po moenner do ravitaymint a des refudjîs. Vos, vos prindroz on djive a 100 m di l' Aiwe-di-Lesse, sol Tiene di Molhan. Dinltins, gn aveut troes djives po ls avions ariver a Berlin-Ouwess, etot volant ådzeu del DDR. El Bosneye, e 1995, les Siebes n' avént leyî k' on djive po moenner l' ravitaymint a Biyatch. rl a: poice. F. bande, couloir.

3. binde d' eredjistrumint so ene bobene d' eredjistreu, boket d' ene plake lazer avou ene seule tchanson. A on metou moumint, i fjhént des bobenes avou cwate djives, deus d' tchaeke costé. Gn a 25 djives so tchaeke plake lazer di "Sicrijheus d' Årdene". F. piste. Ingl. track.

4. djive di memwere (mot d' éndjolisse) boket d' memwere ki s' shût. F. plage de mémoire.

Disfondowes: djîve, djive.

Etimolodjeye: latén "jugum" (djeu po-z ateler les boûs).

Parintêye:

• djivå
• djivêye
• djivion
• djivisse