heure 2 [f.n.] sitamêye crinire des singlés. F. hure.

Disfondowes: heure, hure, hëre, ure, ëre.

| hourêye [f.n.]

1. pitit crestea des deus costés d' ene voye, d' ene aiwe. F. talus. >> fé les pôs dins les hourêyes: tuzer ene sacwè ki n’ si pout. F. bâtir des châteaux en Espagne. >> hourêye di nive: consire.

2. troclêye di sacwants bouxhons. ene hourêye di côrîs°. rl a: toupet. F. bouquet.

3. hôts åbes plantés tot do long d' on tchmwin. F. rangée, drève.

| hourlot [o.n.]

1. pitit coshet racoulot, sovint avou des poys ki hourixhèt. Li dierin del niyêye, on djheut li hourlot.

2. pus djonne efant. F. benjamin. >> Li Hourlot: roman da Dieudonné Salme (1888).

Disfondowes: hourlot, houlot.

Coinrece payis d' Bastogne & Hôte Årdene.

| hourlea [o.n.] hourêye (talus). On-z aveut avadjî l' hourlea po poleur aler a nosse tchamp. (H. Forir) est boirdé pa cwate gros hourleas: li Porea, l' Horzea, li Fayijhea et Tchantî (Louis Grandmont). >> Inte les hourleas: no d' ene plaece di Mårcin. >> e Gros Hourlea (so plaece: ouria): no d' ene plaece di Céle.

Disfondowes: hourlê, oûrlê, horlê, houria; vî scrijhas: hurleaz (1609).

| houreus, houreuse [addj.] ki fwait houri (dressî les poys, di peu, di froed). Les swerêyes estént bråmint pus houreuses (Guillaume Smal). rl a: friskete.

| hourete [f.n.]

1. pitite heure.

2. sôre d' oujhea d' nute avou come ene pitite heure so s' tiesse. F. chouette.

3. pitite faxhene fwaite avou li dbout des coxhes, copurade les rames di beyôle. On dit eto : veloûte.

Parintêye :

• houri.

• Dipus d' racsegnes so les hourleas.
• Dipus d' racsegens so les houretes (oiujhea).
• Dipus d' racsegens so les houretes (faxhenes).