sitronner u estronner / stronner (codjowaedje) [v.c.]

1. prinde (ene sakî, ene biesse) pal goidje, et serer tot l' espaitchant d' shofler, disk' a tant k' i mourt. F. étrangler. >> i stronne bén l' poye sins l' fé braire: dijhêye po onk k' a l' air d' ene sinte-nitouche, et ki toûne li tiesse d' ene comere (et motoit lyi fè èn efant). F. il fait son coup en cachette. >> sitronner a s' loyén: diveur ratinde ene sacwè k' on djéreye après (come on tchén ki vout apicî èn amagnî, et ki saetche après s' laxhe, et si stronner). F. envier fortement.

2. avaler d' on plin côp. Asteure, sitronner ene gote po rnetyî ses idêyes (L. Somme). I vs sitronnèt on vere di gote come po rire. Loukîz a: galofer. F. ingurgiter.

3. espaitchi on comiece, ene economeye d' aler, tot metant les pris des ahesseus trop hôt, u les martchandeyes vindowes trop bas. Les multinåcionåles nos stronnront, avou leus produts transdjenikes.

| sitronnaedje u estronnaedje / stronnaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "sitronner".

| sitronnant u estronnant / stronnant, sitronnante u estronnante / stronnante [addj., purade padvant] k' a on gosse ki stronne, tot djåzant d' èn amagnî. Il a magnî ene sacwè di stronnant (Motî d' Cînè). F. astringent, âpre.

| sitronnêye u estronnêye / stronnêye [f.n.]

1. accion di prinde ene sakî u ene biesse al goidje, pol sitronner. F. étranglement.

2. (imådjreçmint) dispoûslêye, dobleure. Cloyoz vosse betch ou dji vs dene ene sitronnêye! (ramexhné pa J. Haust). Loukîz al sinonimeye. F. correction, raclée.

| sitronna u estronna / stronna [o.n.] sacwè, lwè, rîle ki stronne on comiece, ene economeye. Divou ratchter les cwotas d' laecea beazè beazè tchir, ça a stî on stronna po les djonnes ki s' vlént mete cinsîs po mode. F. goulot d' étranglement, lourde contrainte. Avoer li stronna. S'étrangler.