årbalesse [f.n.]
1. åre did dintlins, fwait d' ene air et d' on gros baston ki sotént l' trait (fletche), tins k' on lugne. I saetchént co a l' årbalesse. F. arbalète. >> aler come on trait d' årbalesse: aler rade. F. filer comme une flèche.
2. haerna simpe (håre di côrî metou dins l' mantche del få po rabate li fåtchaedje).
3. airtchî (oujhea). Les årbalesses, ci n' est nén des orondes. F. martinet. >> aler (u: filer) come ene årbalesse; u: esse vif come ene årbalesse: todi aler rade.
Disfondowes: ârbalesse, ârbalêsse, arbalesse, arbalète, aurbalesse.
Etimolodjeye: latén "arcuballista" (minme sinse).
| årbalestrî u årbastrî [o.n.] li ci ki saetche a l' årbalesse.
Disfondowes: ârbastrî, aurbastri, aubastrî, aurbalestrî.
 Li rfondaedje di ç' mot ci a candjî sol Wiccionaire, et divni "årbatrîche"
|
| årbalestreye [f.n.] airtchî (oujhea). F. martinet.
Disfondowes: aubalèstrîye, ârbalèstrîye, albaltrîje, aubaltrîje, oubaltrîche.
 odzeu: årbalesse d' Afrike (Daegntoele). a droete: årbalesse ki vole (Daegntoele). |
|