aréncréns

I. [o.n.t.pl.] toele d' raegne; rl a: rantoele.

II. aréncrén [o.n.] (imådjreçmint) pitite fråjhûle djin (come des aréncréns).

Etimolodjeye: acolaedje tîxhon po crin d' araegne, araegne-crin.

| aréncriné, aréncrinêye [addj.] avou bråmint des aréncréns.