aroker (codjowaedje)

I. [v.c.] agritchî, moussî dins (on rok, la k' on dmeure astok). Surtot po l' camionete di police k' esteut arestêye djusse padvant l' måjhon; dji l' aveu aroké e fjhant m' tournant volegaz dissu l' voye (J. Goffart). F. accrocher.

II. [v.s.c.] dimorer astok. Les mots aroként dins d' garguete, et s' î aler catchî come po s' fote di lu (L. Somme). F. s’arrêter, se bloquer, caler.

III. s' aroker [v.pr.] si vni caler. Ès-n amçon s' a vnou aroker dins m' goyî; il a cachî d' l' anlver, mins a sketé l' boket d' fier (J. Goffart). F. se planter, s'échouer.

Etimolodjeye : viebe fwait so l' etroclaedje "a rok" : divancete a + bodje "rok" (rotche).

| aroke [f.n.]

1. rujhe. Loukîz a: problinme. F. problème.

2. pire k' on s' aroke avou. F. pierre d'achoppement.

| aroké, arokêye [addj.] estance d' ene djin ou ene sacwè ki s' a-st aroké. Li machine a keuze est arokêye. F. arrêté, en panne.

| arocaedje [o.n.] li fwait di s' aroker.

| arokeu, arokeuse [o.f.n.] li ci (cene) ki fwait aroker åk. F. Choppeur.