convweyî [v.c.] (Codjowaedje) 1. (mot d' colebeu) moenner (des colons) di leu colebî disk' al plaece di tape. 2. aconcwester po waeranti des djins, des tchedjes di sacwès d' valeur. F. convoyer. Disfondowes: convwèyî, convwayer Etimolodjeye: Calcaedje riwalonijhî do F. "convoyer". | convweyeu [o.n.] (mot d' colebeu) li ci ki convweye les pidjons, et lzes låtchî. Les pidjons sont voyîs evoye pa on convweyeu, et, del matinêye, li posse anonce li låtchaedje (J. Goffart). F. convoyeur. >> les convweyeus ratindèt u les convweyeus ratindèt rawårdèt: les convoyeus sont-st arivés al plaece del tape, mins i n' låtchèt nén co les colons, pask' i fwait mwais tins u ôte tchoi (l' anonce esteut fwaite å posse). Disfondowes: convwèyeu, convwayeu. | convweyaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "convweyî". F. convoyage, convoiement. Disfondowes: convwèyeu, convwayeu.

Minme sitok etimolodjike:

• convoye
• convwè