dårnisse [addj., purade padvant]

1. kel tiesse lyî toûne lontins u sovint. Dj' a stî dårnisse tote li djournêye. Il esteut ossu dårnisse k' onk k' åreut fwait l' toû d' Paris d' astampé dins l' metro (L. Somme). On dit eto: dåne. F. pris de vertige.

2. ene miete mouwé. F. troublé.

3. ene miete sot. Il est ene miete dårnisse. Va-z è, grand dårnisse, i gn a nén moyén d' cåzer avou twè. On dit eto: båyåd, bwejhe, berlu, baloujhe, bådet, boubiè, båbimene, bardouxhî, relî, boirgnasse, wargnasse, loukîz al sinonimeye. F. toqué, cinglé.

Etimolodjeye: bodje do viebe dårner, cawete -isse.