dôpinne [f.n.] 1. dobleure (volêye di côps et pierdaedje sins rispiter). Ci n' est ki d' djusse ki dji vos dene ene dôpinne poy ki vos avoz co stî a damadje. On dit eto: tampone; ôtes sinonimes. >> diner, fote°; riçure, haper, ramasser° ene dôpinne. Vo m' la gåy, tuza-t i, dji va co ramasser ene dôpinne cwand dj' rinterrè (A. Moors-Schoefs). F. raclée, correction, soufflet. 2. gros boket d' tchår, gros boket d' djambon. Disfondowes: dôⁿpin.ne, tôpin.ne, topéne, tôpêne. Etimolodjeye: disfondowe di dompinne.

| dôpin, dôpinne [o.f.n.] gros(se) biesse. Po l' rimercyî d' ses poennes on vos l' traite di dôpinne (H. Bragard). F. lourdaud, nigaud, maladroit. Disfondowes: dôⁿpin(ne), tôpin, tôpéne.

| dôpinreye biestreye. F. nigauderie, niaiserie, balourdise.

| dôpiner (codjowaedje) I. [v.c.] 1. ridobler, fote ene dobleure. Ene mere ki dôpinêye tofer ses efants, ci n' est nén ene mere. Si vos n' vos taijhoz nén, vos seroz totasteure dôpiné (H. Forir). F. rosser, fesser. 2. codjåzer (ene sakî). F. médire. II. [v.s.c.] fé des biestreyes. F. gaffer. Disfondowes: dôⁿpiner, tôpiner.

| dôpineu, dôpineuse u dôpinresse [o.f.n.] 1. onk (ene) ki dôpinêye voltî ls ôtes. F. bagarreur, batailleur. 2. canleu. F. détrateur. Disfondowes: dôⁿpineu, tôpineu, tôpineur.

| dôpinêye [f.n.] dôpinne (dobleure). F. raclée. Disfondowes: dôⁿpinêye, tôpinée, tôpinêye. Etimolodjeye: pårticipe erîrece prin come no.

Coinreces Payis d' Lidje.