difiner / dfiner (codjowaedje)
I. [v.s.c.] avni a s' difén. Gn a l' monde ki dfene (H. Forir). Les Trouks fijhît djouwer deus menes Si grandes k' i shonnéve e l' eure minme Kel monde difinaxhe di poûssire Di pire, di tere et di foumire. On euxhe dit kel monde difinéve Des deus costés, come on tiréve (Paskeye do sidje di Wîne). Gn a co 143 djoûs po l' anêye difiner. On dit eto : fini. F. finir, se terminer, s'achever, cesser, disparaître.
II. si dfiner [v.pr.]
1. si fé mori. Ele si dfene a tchoûler (H. Forir). I s' difene a plorer. F. dépérir, s'étioler, se morfondre.
2. baxhî, dicweli di cåze d' ene maladeye. Ele si dfene tot doûçmint (E. Dethier). F. se consumer.
Etimolodjeye: viebe del prumire troke fwait sol mot "difén".
| difinmint u difinaedje / dfinmint u dfinaedje [o.n.] fén. C' esteut come on dfinmint d' monde. I vlèt kel difinaedje do monde soeye po bénrade. F. fin, achèvement, cessation.