distoker (codjowaedje) [v.c.]

1. rissaetchî (ene sacwè, ene sakî) d' ene plaece wice k' il est tnou astok. Di Djerlaxhe et si ekipaedje ont metou 7 moes po distoker l' batea foû des bokets d' glaece (P. Sarachaga). On dit eto: distraper. F. délivrer, dégager, détacher.

2. risaetchî ene astoke metowe po caler ene rowe.

Etimolodjeye: bodje sitok, betchete dis-.

| distokeu, distokeuse u distocresse [o.f.n.]

1. li ci (cene) ki distoke ene sacwè.

2. distokeu (mot d' foclore e Hinnot, Roman Payis) djonne ome nén maryî ki saye, avou ses soçons, di distoker et fé avancî li tchår do cwareme, å grand feu, ki les omes maryîs sayèt d' astoker. Les astokeus vinèt mete des ptits ablos divant les rowes do tchår; les distokeus les vnèt saetchî evoye.